Samen tegen verspilling

Gepubliceerd op door Rianne20 reacties

Zodra ik bij de grootgrutter door het hekje ben, loop ik tegen een kinderkarretje met fruit aan. Door de grootgrutter daar neergezet als grabbelton voor de kleintjes. Soms is het karretje leeg, soms ligt er iets anders in. Zoals laatst. Het hele karretje lag vol met gevulde herbruikbare zakjes. De inhoud van de zakjes was meer dan afwisselend, de prijs niet. Elk zakje ging weg voor een euro.

Ik ben geen echte koopjesjager maar de combinaties maakte mij nieuwsgierig. Eén paprika met een potje verse bieslook bijvoorbeeld. Of twee sinaasappelen met een grapefruit. De hoogste tijd dus om mijn leesbril tevoorschijn te halen. Samen tegen verspilling las ik. Een soort To good to go maar dan van Meneer Heijn.

Ik bekeek de inhoud van de diverse zakjes met volle aandacht. Mijn keus viel op een zakje met meer dan een pond best nog verse sperziebonen die wij die avond met veel smaak soldaat hebben gemaakt.

Korting doet wat met een mens en sinds die dag houd ik dat karretje goed in de gaten. Helaas. Tot op heden is het karretje leeg gebleven. Geen fruit voor de kleintjes, geen grabbelton voor de volwassenen.

Natuurlijk vraag ik mij dan af waarom. Is de groente- en fruitinkoper zo goed in zijn werk dat er zelden tot nooit iets overblijft/tegen de datum aanzit/over de datum heen is maar nog bruikbaar? Hebben ze geen personeel om die zakjes te vullen? Kom ik meestal te laat en moet ik ‘s-morgens in alle vroegte naar de winkel gaan? Of was het een eenmalig experiment en weigert meneer Heijn verder op de kleintjes te letten.

Wie het weet mag het zeggen. Bij de weg. Doe jij iets met To good to go of gelijksoortige initiatieven, let jij bewust op de laatste dag stickers of…? Ik hoor het graag.

Laagje ijs..

Gepubliceerd op door Rianne4 reacties

Boodschappen doen stond niet op de planning. Ik had zondag voor twee dagen eten meegenomen. De kok had het anders geïnterpreteerd en vroeg maandag, vers uit de nachtdienst en zo slaperig als het maar zijn kan Wat eten we vandaag? gevolgd door Zal ik kip uithalen? Leuk idee, maar de diepvriezer bleek leeg.

Boodschappen doen dus. Rond half drie had ik eindelijk voldoende moed bij elkaar gespaard om naar buiten te gaan. De waterkou en de eerste druppels kwamen mij tegemoet. Even overwoog ik nog even te wachten. Terug naar binnen te gaan.

Ik was streng voor mijzelf en ging de boodschappen doen. Die paar druppels kwamen goed uit, besefte ik al snel, want nu had ik een excuus mijn capuchon over de oren te trekken. Niet zozeer tegen de regen als wel voor de warmte.

Op weg naar huis was het droog maar ik deed net of ik gek ben (gaat mij heel natuurlijk af) en trok de capuchon wederom over mijn oren. Weer thuis trok ik mijn thuiswerktenue weer aan, nam plaats voor de laptop, keek naar buiten en zag dat het gestopt was met zachtjes regenen. Het hagelde en wel zo hard dat binnen no time de straat blank stond en mijn balkon onder een laagje ijs lag.

Sommige oude wijsheden worden niet voor niets wijsheden genoemd. April doet wat-ie wil is zo’n oude wijsheid. Ik hoop dat april morgen wil schijnen. Dat lijkt mij wel wat.

Ik had beter door kunnen lopen

Gepubliceerd op door Rianne9 reacties

Huismus of niet, er zit een grens aan het aantal dagen dat ik niet even aan de wandel ga (anders dan naar de supermarkt en weer terug.) Vrijdag was die grens bereikt. Ik moest even naar buiten. De zon scheen heerlijk binnen. Mijn wandelkleding lonkte en vijf minuten na het nemen van het besluit slingerde ik mijn rugzak op mijn rug en trok de voordeur achter mijn kont dicht.

Op de dijk aangekomen waaide er toch wel een koud windje maar de ervaring leert dat ik na tien minuten stevig doorstappen blij ben met dat windje. Zo ook nu. Eenmaal in Blerick liet ik mij verleiden de uiterwaarden in te wandelen. Het gras bleek minder droog dan het er van een afstandje uitzag, en al dauw trappend in het kwadraat wandelde ik richting de Passantenhaven. Ineens deed iemand het licht uit, begonnen bomen met takken te gooien en voelde ik de eerste druppels.

Ik bleef even staan om een foto te maken, overwoog om bij een nabij gelegen etablissement binnen te rennen, keek nogmaals naar die wolken en dacht Nou, draai om en loop maar gewoon naar huis want als dit eenmaal begint wordt het niet meer droog.

Het is maar goed dat ik niet voor het KNMI werk want ik heb echt geen verstand van het weer. Halverwege de brug verdwenen de druppels als sneeuw voor de zon en tegen de tijd dat ik thuis was herinnerde slechts de uitgelopen gel mij aan de regenbui van een paar minuten eerder.

Het leverde wel een mooi plaatje op, al zeg ik het zelf.